سفرنامه لفور و آبشار گزو - یک جهان یک راه

در نزدیکی شهرستان شیرگاه مازندران منطقه ای بسیار خوش آب و هوا و سرسبز به نام جنگل لفور واقع شده که بسیاری آن را به خاطر سد البرز (لفور) می شناسند. در ادامه سفرنامه کوتاه ما در بازدید از این منطقه و آبشار بسیار زیبای گزو را مطالعه می کنید.

آبشار گزو از ارتفاع 53 متری درون دره ای به شکل U می ریزد که در زیر آن حوضی از آب زلال تشکیل شده است. لذت ایستادن نزدیک آن و خیس شدن از شبنم های حاصل از پودر شدن آب قابل وصف نیست و قطعا اگر سفر ما در فصل تابستان انجام می شد امکان آب تنی مختصری هم فراهم بود. وقتی پس از پیاده روی حدودا دو کیلومتری و کم کردن حدوداً 300 متر ارتفاع از پارکینگ امامزاده گزو وارد دره منتهی به آبشار می شوید صدای آب های خروشان روحتان را نوازش می دهد و مجبورتان می نماید تندتر و حتی خطرناک تر قدم بردارید!

گیاهان و خزه ها در کوششی نافرجام برای پوشاندن کامل صخره های دیواره های سنگی، سبب چند برابر شدن زیبایی این دره و آبشار شده اند.

برای رسیدن به این منطقه برنامه ای سه روزه تدارک دیده بودیم و قرار بود روز اول به سمت سد لفور (سد البرز) برویم و در روستای شرقلات کلبه روستایی کرایه کنیم و شب را در آنجا به استراحت بپردازیم و صبح روز دوم پس از صرف صبحانه به سمت امامزاده گزو حرکت کنیم و پس از بازدید از آبشار، به روستا بازگردیم. برای روز سوم هم قرار بر این بود که از آبشارهای هفت تیر کن در نزدیکی منطقه لفور بازدید کنیم که متاسفانه شرایط جوی این امکان را به ما نداد.

صبح روز پنچشنبه، 23 دی ماه 1395 با همراهی 8 نفر از دوستان و 3 دستگاه اتومبیل دو دیفرانسیل از جاده فیروزکوه به سمت قائمشهر حرکت کردیم. در پمپ بنزین پل سفید برای آخرین بار باک های بنزین را پر کردیم و به سمت روستای جوارم راهی شدیم. از روستای جوارم به سمت سد لفور رفتیم و با عبور از جاده خاکی نسبتا مناسبی به طول تقریبی 15 کیلومتر به جاده آسفالته در سمت شمالی سد البرز رسیدیم. ناهار را در کنار این سد با چشم انداز ای چشم نواز خوردیم و با ادامه دادن مسیر به سمت غرب سد به روستای شرقلات و کلبه روستایی گرم و صمیمی مان رسیدیم و شب را کنار بخاری هیزمی سپری کردیم.

راه طولانی برای رسیدن به آبشار گزو باعث شد تا صبح ساعت 6 از خواب بیدار شوم و کمی لوازم را مرتب کنم تا دوستان هم سر قرار ساعت 7 بیدار شوند. پس از خوردن صبحانه در حیاط کلبه روستایی، بالاخره ساعت 10 صبح مسیر حدودا دو ساعته به سمت امامزاده گزو را شروع کردیم. 40 کیلومتر جاده خاکی که در برخی منطقه ها بسیار صعب العبور بود. با پارک کردن اتومبیل ها در پارکینگ امامزاده مسیر پیاده روی شروع شد.

این را بگویم که هرگز بدون جی پی اس یا راهنما برای تماشا این منطقه اقدام نکنید. طبیعت با اینکه بسیار زیبا و دلنشین است، می تواند خیلی خطرناک و خشمگین باشد و گم شدن در این منطقه شاید عواقب خوبی در پی نداشته باشد. مسیر پیاده روی را با یاری جی پی اس ادامه دادیم و بعد از 300 متر کم کردن ارتفاع و پیمودن دو کیلومتر راه به آبشار فوق العاده گزو رسیدیم. حدود یک ساعت و نیم به عکاسی و لذت بردن از این دره و آبشار زیبایش مشغول شدیم و سپس به سختی از آنجا دل کندیم و مسیر بازگشت را شروع کردیم.

هربار که به منطقه ها مختلف ایران سفر می کنم بیشتر متوجه این موضوع می شوم که ایران فوق العاده است. این کشور زیبا پر از پتانسیل برای گردش، ماجراجویی، کسب علم و تجربه، جذب گردشگر و... است. کاش قدرش را بیشتر بدانیم و کوشش کنیم سرمایه هایمان را تا حد امکان در سرزمین خودمان استفاده کنیم. اول ایران را بگردیم!

برای تماشا تصاویر بیشتر از طبیعت زیبای ایران به صفحه اینستاگرام من مراجعه کنید.