این خراش بر روی این سنگ ممکن است، کهن ترین اثر سنگی انسانی تاریخ باشد! - یک جهان یک راه

پژوهشگران می گویند این خطوط می توانند تا 200 هزار سال قدمت داشته باشند. اگر این حدس درست باشد، با یکی از قدیمی ترین نشانه های فکر خلاق انسان روبه رو هستیم؛ حتی خیلی قدیمی تر از نقاشی های غاری معروفی که فکر می کردیم شروع هنر بوده اند.

این کشف، فقط چند خط ساده نیست. سخن از آن لحظه حیرت انگیزی ست که فکر یک انسان، برای اولین بار احساس کرد که باید چیزی را روی چیزی ثبت کند.

وقتی دو خط ساده، معنای بزرگی دارند

این طور که پیداست، این خطوط تصادفی نیستند. دو خط صاف که با زاویه ای معین از دل سنگ بیرون زده اند، شاید چیزی شبیه به یک علامت یا اشاره فکری بوده باشند.

انسان تنها موجودی ست که می تواند فکر کند، چیزی را در فکرش شکل بدهد و بعد آن را به نوعی ثبت کند تا بقیه هم بفهمند. این یعنی تفکر نمادین (Symbolic Thinking) - توانایی مهمی که پایه زبان، هنر و همه ارتباطات پیچیده انسانی است.

پژوهشگران در حال آنالیز دقیق تر سنگ هستند: اسکن سه بعدی، نمونه برداری، و تحلیلِ اینکه آیا این خطوط عمداً ایجاد شده اند یا نه. اگر جواب بله باشد، آن وقت این کشف یکی از نقطه های مهم در تاریخ فکر انسانی خواهد بود. چون یعنی خیلی قبل تر از چیزی که تصور می کردیم، فکر بشر در حال معنا ساختن از دنیا بوده.

شاید این نماد را یکی از اجداد انسانی ما نکشیده!

کشف های دیگری در نقاط مختلف دنیا هم حرف های جالبی برای گفتن دارند. مثلاً روی فلات بلند تبت، ردّ پا و اثر دست چند کودک پیدا شده که طوری هستند که انگار یک جور بازی یا نمایش بوده اند. نه صرفاً ردّ عبور.

در چین هم، تکه ای از استخوان پیدا شده که روی آن با دقت، طرح های خط خطی کشیده شده و با رنگ قرمز اوکر (Ochre) هم رنگ آمیزی شده است.

همه این ها کنار هم، ما را به این فکر می برند که شاید نئاندرتال ها (Neanderthals) یا دِنیسوواها (Denisovans) - یعنی خویشاوندان منقرض شده ما - هم خیلی قبل از ما، فکری داشته اند که دنبال معنا بوده.

اگر این فقط یک خط نبود، چه؟

خیلی وقت ها نگاه ما به گذشته، بیش از حد ساده انگارانه است. فکر می کنیم آدم های خیلی خیلی قدیمی فقط درگیر بقا بودند؛ فقط دنبال غذا و سرپناه.

اما این دو خط روی یک سنگ، می خواهند چیز دیگری بگویند. شاید نشانه اولین تلاشی باشند که فکر یک انسان - یا یکی از نیاکان ما - برای حفظ چیزی انجام داده. چیزی دیده، چیزی حس نموده، و خواسته آن را نگه دارد.

شاید هم این اولین گام بوده؛ گامی کوچک اما سرنوشت ساز، در مسیری که ما را به نوشتن، فکر کردن و ساختن دنیا های فکری رسانده.